W jaki sposób utylizować padłe zwierzęta?
Hodowla zwierząt ma na celu pozyskać takie artykuły jak mleko, jaja, mięso czy skóra potrzebna do wyrobu odzieży, obuwia i galanterii. Trzymanie kur, krów czy też innych gatunków ma jednak również skutki uboczne. Jednym z nich jest produkcja odchodów, a innym padlina.
Nie ma cudów. Jeżeli hoduje się zwierzęta, to trzeba się liczyć z ryzykiem tego, iż większa lub mniejsza część z nich może przedwcześnie zakończyć swoje życie. Może to się stać samoczynnie, ale zwierzę jest w stanie być również ubite przez rzeźnika, tyle że wcześniej niż przewidywał to plan i nie z myślą o przerobieniu na produkty mięsne. Czynnikiem, który prowadzi do tego, iż jakaś sztuka bydła czy drobiu ulega przedwczesnej śmierci, jest najczęściej choroba.
Rola specjalistów
Za każdym razem, kiedy któreś ze zwierząt ulega śmierci, powstaje konieczność utylizacji truchła. Zagadnienie to opisują specjalne przepisy, które powstały, aby przeciwdziałać samowolce w zakresie postępowania z martwymi zwierzętami. Gdyby bowiem nie istniały w tej kwestii jednolite standardy, to mogłoby się to źle skończyć. Padłe bydło czy drób, jako że rozwijają się w nim bakterie, stwarza zagrożenie dla zdrowia i może się przyczyniać do skażenia środowiska.
Padłe zwierzęta należy dostarczyć do specjalnego zakładu, który zajmuje się utylizacją. Nie można się tym zajmować na własną rękę. Jest to zabronione przez prawo w celu przeciwdziałania epidemiom odzwierzęcych chorób. Nie należy bagatelizować tego czynnika. Jak mówi jedna z hipotez, to właśnie od padłego zwierzęcia, a konkretnie chińskiego nietoperza, wzięło się całe zamieszane związane z pandemią koronawirusa.
Istotną rzeczą w kwestii utylizowania padłych zwierząt jest czas. Z pozbyciem się martwych ciał należy uporać się najszybciej, jak to możliwe. Szczególnie ważne jest to w przypadku dużych hodowli. Jeżeli bowiem jakieś truchło pozostaje na nich zbyt długo, może przyczyniać się również do śmierci innych zwierząt, zwłaszcza jeżeli przyczyną zgonu była choroba zakaźna.
Utylizacja padłych zwierząt – metody
W Polsce istnieją specjalistyczne zakłady utylizacyjne, które zajmują się przetwarzaniem padłych zwierząt. W zależności od rodzaju padliny stosuje się różne metody utylizacji. Jedną z nich jest termiczna utylizacja, która polega na spalaniu padłych zwierząt w wysokich temperaturach. Proces ten pozwala na zneutralizowanie szkodliwych substancji oraz bakterii, a także zmniejszenie objętości odpadów.
Kolejną metodą jest fermentacja, która polega na rozkładzie padliny przez bakterie w warunkach beztlenowych. Proces ten prowadzi do wytworzenia biogazu, który może być wykorzystany jako źródło energii. Fermentacja jest metodą przyjazną dla środowiska, gdyż ogranicza emisję szkodliwych gazów do atmosfery.
Hydroliza i ekstrakcja białek to kolejne metody utylizacji padłych zwierząt. W procesie hydrolizy padlina jest poddawana działaniu wysokiej temperatury oraz ciśnienia, co prowadzi do rozpadu białek na aminokwasy. Następnie, w procesie ekstrakcji, uzyskuje się białko o wysokiej wartości odżywczej, które może być wykorzystane jako dodatek do pasz.
Zabezpieczenie przed nielegalną utylizacją
W celu zapewnienia właściwego postępowania z padłymi zwierzętami, w Polsce obowiązują przepisy dotyczące ewidencji padlin oraz kontroli ich transportu. Hodowcy mają obowiązek zgłaszać przypadki padnięcia zwierząt do odpowiednich służb weterynaryjnych oraz prowadzić ewidencję padlin. Ponadto transport padłych zwierząt może odbywać się tylko za pomocą specjalistycznych pojazdów, które spełniają odpowiednie wymogi sanitarne.
Edukacja i świadomość społeczna
Ważnym elementem w kwestii utylizacji padłych zwierząt jest edukacja i świadomość społeczna. Hodowcy oraz właściciele zwierząt powinni być świadomi konieczności przestrzegania przepisów dotyczących postępowania z padliną oraz zgłaszania przypadków padnięcia zwierząt. Również społeczeństwo powinno być edukowane na temat zagrożeń związanych z nieprawidłową utylizacją padłych zwierząt oraz znaczenia przestrzegania przepisów w tym zakresie. Dzięki temu możliwe będzie ograniczenie ryzyka wystąpienia epidemii oraz zminimalizowanie negatywnego wpływu na środowisko naturalne.